Strona główna
Dlaczego?
Kontakt
Dzika Banda

Strona główna
Dlaczego?
Kontakt
Dzika Banda

Strona główna
Dlaczego?
Kontakt
Dzika Banda

test

Comments are closed.

bookbeergeek

Instagram post 2173273220495871986_4193514769

Tadeusz Ostaszewski napisał „Kuźnię Szatana" w 1972 roku. Jest to pierwsza z sześciu części cyklu z porucznikiem MO Tomaszem Rajskim. Ostatnia powieść z tej serii została napisana w 1988 roku.

Porucznik Tomasz Rajski zostaje wezwany do leśniczówki na Mazurach, gdyż w starej nieczynnej studni znaleziono szkielet człowieka, który kiedyś bynajmniej sam się w tej studni nie położył. Razem z kapitanem Karolem Bodo po nitce do kłębka odkrywają, że zamieszany w to może być Szatan, znany, legendarny bandzior. Problemem jest tylko to, że nie wiedzą jak on wygląda i gdzie jest. Jedynie Bodo miał z nim niemiłą styczność po wojnie, więc może go rozpoznać. Zaczyna się szeroko zakrojona akcja, aby go dorwać.

Przyjemny kryminał, ciekawie wymyślony, można polubić bohaterów, ale nie obyło się bez propagandy. Szatan to oczywiście bandyta, czyli „żołnierz wyklęty”, który ze swoją szajką (drużyną) grasował po lasach po wojnie napadając na ludzi i posterunki MO. Teraz jest znanym kryminalistą. No cóż, jeżeli się to przełknie, a nie ma tego za wiele, jest radość z lektury.
Ale tak naprawdę najlepsza jest w tej książce okładka. Uważam, że jest genialna w swojej prostocie, a jednocześnie wielowymiarowości. W opisie można znaleźć informację, że opracował graficznie Wiesław Wałkuski.

Szatańska Obelga, piwo w stylu belgian golden strong ale z Browar na Jurze z Zawiercia. Alk. 10% obj., ekstraktu nie podano. Styl piwny nazywany belgijskim „diabłem”. Charakteryzuje się tym, że jest mocne, ale niezwykle pijalne i tym samym zdradliwe. Tyle procent alkoholu to nie w kij pierdział. Na etykiecie napisali, że takie dobre, że aż chce się wziąć kolejny łyk, ale z tym należy uważać. Znaczy, mam się obłożyć materacami? No, dobrze. Pachnie całkiem przyjemnie; słodem, trochę takim świeżym chlebem, słodkim mango i trochę alkoholem. Kolor zloty, piękna piana. Rozgrzewa przełyk, ale w smaku bardzo dobre. Czuć słodowośc, czyli jest słodkie, ale nie mulące, delikatna goryczka rozchodzi się po języku, gładkie, ułożone, alkoholu nie czuć, oprócz grzania w przełyku. Fajne piwo. Mieli rację z tym na etykiecie - aż chce się wziąć kolejny łyk. Prawdziwa klasa w tym stylu.

#tadeuszostaszewski #kuźniaszatana

Instagram post 2169333885308363824_4193514769

"Wiatraki” Krzysztofa A. Zajasa to pierwszy tom Trylogii pomorskiej, w której autor wraca do swoich wypróbowanych bohaterów z Trylogii grobiańskiej, czyli krakowskich policjantów: Andrzeja Krzyckiego i Lucjana Bałysia. "Wiatraki” nie odbiegają wiele od tego, do czego zdążyliśmy się już przyzwyczaić czytając wcześniejsze książki Krzysztofa A. Zajasa. Pióro tego autora to pod względem literackim najwyższa liga. Słowa się go słuchają jak psiaki dobrego pana. Czyta się jak by się było na łódce dryfującej po spokojnej falującej wodzie. Łatwość wyrażania emocji, opisy, dialogi rozprowadzone jak akcje Xaviego Hernándeza na Mundialu w RPA, to tutaj norma.

Akcja prowadzona jest spokojnie i rozkręca się coraz bardziej gdy zbliżamy się do końca. Ale autor nie przynudza, bo co i rusz pakuje swoich bohaterów w niezłe kabały, z których chyba tylko ich niemal nadprzyrodzone moce potrafią uwolnić. Szybki jak błyskawica Bałyś i szaleńczo metodyczny Krzycki wyprawiają cuda, których James Bond by się nie powstydził.

Bardzo dobry kryminał. Świetna rozrywka o wielu barwach. Czekam na drugi tom.

Łódź i Młyn nie pasuje może do pomorskich wiatraków, ale to było jedyne piwo z wiatrakiem na etykiecie, wiec nie mogłem mu się oprzeć.
Piwo z kooperacji Brouwerij de Molen i Browar Piwoteka. Poniżej nazwy piwa stoi: jesienna jarzębina i moc ciemnego słodu.
Piwo w stylu russian imperial stout, ekstrakt 29,7% wag., a alkoholu, uwaga, 13,8% obj. Piwo mocarne i czarne jak krew demona. Termin ważności 3 lata. Niepasteryzowane.
Wszystkie diodki na maksa.
Pachnie trochę spalonymi kablami, palonością i karmelem. Piwo gęste, oleiste, grzeje w przełyk, ale bez dominującej nuty alkoholowej. Goryczka ogromna, trochę czekolady, ale paloność w czołówce.
Piłem je już kiedyś 2 lata temu, wtedy alkohol bardziej wychodził na wierzch.
Pojawiły się lekkie nuty wytrawnego wina, pralinek, kawy.
Bardzo dobre.

Oczywiście powyższe wzięte z Dzikiej Bandy gdzie jeszcze, rzecz przedziwna, więcej się rozpisałem.

#wiatraki #krzysztofazajas #kryminał #trylogiapomorsks #bookbeer #piwoiksiążka #książkaipiwo

Instagram post 2163095757535014850_4193514769

Richard Stark to właściwie Donald Edwin Westlake, który chyba najbardziej zasłynął jako twórca gangstera o nazwisku Parker. Powstało 24 powieści z tym bohaterem, z czego TYLKO JEDNA ukazała się w Polsce. Była nią „Godzina zemsty” (tytuły oryginalne: Point Blank!/The Hunter/Payback), pierwsza z przygód Parkera. Powieść wydana na fali nośnej powstałego filmu o tym samym tytule z Melem Gibsonem przez Świat Książki w 1999 roku w tłumaczeniu Pawła Korombela.
Richard Stark „Godzinę zemsty” napisał w 1962 roku.

Teraz tak już się nie pisze, nie ma takich bohaterów, „papierosy nie są tak smaczne, a wódka taka zimna i pożywna”. Jest to literatura dosadna, brutalna, nie przejmująca się stereotypami, uprzedzeniami czy poprawnością obyczajową lub polityczną. Nie oszczędza nikogo, pisana zwięźle i precyzyjnie. Jeżeli bohatera spowija mrok i ma chwilę refleksji na ten temat, to nie rozciąga jej na kolejne rozdziały, tylko mówi „kurwa”, przykłada zimny rewolwer do gorącego czoła i zaczyna działać.
Kamień milowy w kryminale, mający do dzisiaj niebagatelny wpływ na popkulturę.

Warto wspomnieć, że książka ta została przeniesiona na ekran trzy razy, a dodatkowo na podstawie przygód Parkera powstała seria komiksów, która cieszy się nie mniejszym powodzeniem niż książka.

Piwo Destruktor nazwą bardzo pasuje do pana Parkera, więc postawmy ich razem, zobaczymy jak zagrają. To piwo to barley wine z Browaru Zakładowego. Ekstrakt 24% wag., alk. 10% obj. Piję je miesiąc po terminie przydatności do spożycia.
Ciemny bursztyn z kremową pianą, która okupuje ścianki kieliszka. Pachnie karmelem, pieczonym jabłkiem, cynamonem i cukierkami kukułka. Piękny złożony zapach. W smaku podobnie jak w zapachu, do tego potężna goryczka, ale i potężna słodowość syropu od kaszlu pomieszanego z karmelem. Poza tym daktyle, może też i figi, skórka razowego chleba i rodzynki.
Wszystko to gra jak naoliwiona giwera Parkera. Piwo ułożone jak kocięta przy cycku. Alkoholu zupełnie nie czuć, zasnął podczas leżakowania jak przedszkolak i już się nie wybudził. Ależ to się pije. Życzę Państwu takich wrażeń.

#czarnykryminał #richardstark #godzinazemsty #destruktor #browarzakładowy #bookbeer #piwoiksiążka #parker

Instagram post 2158001873406623131_4193514769

Jason Aaron (scenariusz) i Ron Garney (rysynki) - "Ludzie gniewu"
Autorzy poszli na całość, jeżeli chodzi o przemoc. Krew leje się strumieniami, ginie każdy, kto może zginąć. Eskalacja przemocy, dosadności i brutalności, braku sumienia i empatii osiąga zenit kryminalnych opowieści. Jak gdyby Aaoron i Garney chcieli wyłożyć kawę na ławę, nie ograniczać się, nie powstrzymywać się i zrobić mega mocną i krwawą opowieść na swoich warunkach, aby dać ujście temu, co ich powstrzymywało we wcześniejszej twórczości, a co było spowodowane konwenansem, poprawnością polityczną, zdefiniowaną grupą odbiorców, lub warunkami umowy. Tutaj dali upust własnej wizji tego, jak może wyglądać krwawa, twarda kryminalna opowieść.
Taka konwencja mnie nie zraziła. Wszedłem w nią z otwartą klatą i nie mam zastrzeżeń. Trudno tutaj oczekiwać głębi, szerokich możliwości interpretacyjnych, szczegółowego tła, itp. To jest krótka, dosadna i krwawa opowieść kryminalna o ludziach uwikłanych w przemoc, wychowanych przez przemoc i amerykańską prowincję, dla których sentymenty i empatia to słowa, które gdzieś tam się pałętają w umyśle, ale można je strząsnąć jak kurz z nogawek. Brak tu jakiegoś morału, czy przesłania. Oprócz tego, że nasz świat jest równo pojebany. Z ostatniej strony: „Zaczęło się od stadka owiec. Skończyło na starcu umierającym w łóżku. Gdzieś pomiędzy zginęło mnóstwo ludzi. Tak wygląda historia Rathów. Wnioski wyciągnijcie sami. Albo nie wyciągajcie. Gówno mnie to obchodzi.” Dożynki (styl multigrain wine) to adekwatna nazwa piwa do tego co się dzieje w opisywanym wyżej komiksie. Mimo, iż zapewne intencje browaru co do nazwy piwa były zgoła inne.
Dożynki uwarzył Browar PINTA i jest to piwo nie lada. Alkoholu jest tu 11,5% obj., ekstraktu 24,7 st. Plato. Butelka o pojemności 330 ml, a waży chyba więcej niż pół kilo. Piwo jest ciężkie i gęste. W smaku słodkie, chlebowe z lekkim akcentem alkoholowym. Przyjemnie intensywne odczucie w ustach; karmel, rodzynki i czerwone owoce. Goryczka nie za duża, gdzieś puka od spodu słodowości. Zbalansowane bardzo przyjemnie. Dla mnie bomba.

Całośc na DzikiejBandzie.pl

#jasonaaron #rongarney #ludziegniewu #komiks #kryminał #dożynki #browarpinta

Instagram post 2148771583251073813_4193514769

"Głęboki sen” został napisany przez Raymonda Chandlera w 1939 roku i jest modyfikacją i rozwinięciem jego opowiadania pt. „Zasłona” („The Curtain”), które powstało w 1936 r. „Zasłonę” można znaleźć w zbiorze opowiadań „Człowiek, który lubił psy” (Wydawnictwo Da Capo, Warszawa, 1993 r., tłum.: Michał Ronikier).
„Głębokiego snu” od niedawna można posłuchać jako audiobooka w nowym tłumaczeniu Bartosza Czartoryskiego i w wykonaniu Przemysława Bluszcza. Z możliwości tej skorzystałem. Przyjemnie było odświeżyć sobie tę lekturę po paru (pięciu, jeżeli dobrze liczę) latach.

Do Chandlera nie może być innego piwa niż ciemne. Wybrałem Porter Cieszyński – porter bałtycki z Browar Zamkowy Cieszyn wyciągnąłem go z szafy, w której tkwił w ciemnym kącie od kwietnia zeszłego roku. Data przydatności do spożycia skończyła się 15 maja 2019, więc tym bardziej byłem ciekaw, jak to piwo mogło się ułożyć.

Wrażenia z tego i owego (a zwłaszcza z nowego tłumaczenia) opisałem w felietonie na portalu Dzika Banda.
To i zapraszam.

#głębokisen #bigsleep #raymondchandler #noir #hardboiled #czarnykryminał #philipmarlowe #storytel #audiobook #przemysławbluszcz #bartoszczartoryski #portercieszyński #browarzamkowycieszyn #bookbeer #piwoiksiążka #książkaipiwo #dzikabanda #klasykakryminału

Instagram post 2143173132454791745_4193514769

Tim Seeley (scenariusz) i Mike Norton (rysunki) – „Odrodzenie. Tom trzeci: Odległe miejsce”. Ten komiks ma coś w sobie, bo co jeden tom, to przyciąga mnie z jednakową siłą. Wydarzenia w Wisconsin są tak dziwne, że z jednej strony przerażające, a z drugiej mające w sobie coś z groteski. Przypomnijmy: w tym niczym nie wyróżniającym się miejscu w USA umarli wstają po swojej śmierci i jak gdyby nigdy nic wracają do normalnego życia. To znaczy nie gryzą i nie żywią się surowym ludzkim mięsem. Są zwyczajnymi ludźmi, na pierwszy rzut oka nie do rozróżnienia. Ale jak się okazuje, każdy zombiak inaczej reaguje na swoje drugie życie, często nieprzewidywalnie. Samo w sobie taka sytuacja to powód do zaciekawienia czytelnika, ale autorzy serwują nam coś więcej. Jest zagadka kryminalna związana z morderstwem głównej bohaterki, tajemnica związana z odrodzeniami, perypetie osobiste głównych postaci, i szereg wydarzeń, które wylewają się z pomiędzy kartek hektolitrami krwi. Każdy tom zawiera nowe pomysły.
W tej części oprócz przodującej osi wydarzeń główny nacisk położony jest na perypetie odrodzonej siedmioletniej dziewczynki Jordan, która obudziła się w kostnicy po śmiertelnym wypadku samochodowym, oraz na tajemnicę jednej z głównych bohaterek – Em Cypress. Dzieje się. Zapewniam.

Dudette to west coast IPA z kontraktowego Browaru The Garage Monks z Warki.
A na etykiecie jakby Em Cypress wyjęta z komiksu. Piwo mi podeszło na maksa. Pachnie chmielowo ze słodką soczystą nutą mandarynkową. W smaku jest mega goryczkowo (chyba wagon chmielu do kotła wrzucili), ale łamie się ona soczystością słodkich cytrusów. Oj, pasuje mi takie piwo. Bardzo dobre.

Powyższy tekst jest częścią mojego książkowo piwnego felietonu umieszczonego na portalu Dzika Banda.

#timseeley #mikenorton #odrodzenie #komiks #zombie #dudette #thegaragemonks #bookbeer #piwoiksiążka #dzikabanda

Load More... Follow on Instagram

© 2018 // All rights reserved // BLØGI.pro